Խաչքարային հորինվածքի հետագա զարգացումը հանգեցրեց նրան, որ խաչքարի վերնամասը 10-11-րդ դդ. սահմանագծին սկսեց առանձնանալ նախ պատկերագրորեն, ապա և ճարտարապետորեն: Քիվը ստացավ կորնթարդ ծավալ և պսակվեց առաջեկ ճակտոնով: Քննությունը պարզում է, որ քիվի առաջացման գործում տեխնիկականից զատ վճռական նշանակություն ունեցավ նաև խաչի, որպես համընդհանուր միջնորդի ընկալման լայն կենցաղավարումը, ինչը հանգեցրեց հորինվածքում խաչից վերև և ներքև տեղադրվող օղակների էլ ավելի շեշտադրման: Ներքին օղակի դերում հանդես է գալիս վարդյակի հատվածն իր զանազան դրսևորումներով (ներառյալ և մահկանացուների քանդակները), իսկ վերին` երկնային ոլորտի դերը ստանձնում է քիվը: 12-14-րդ դդ. քիվն աչքի է ընկնում բուսական-այգային պատկերագրությամբ` ներկայացնելով այն, ինչն ակնկալվում է խաչի միջնորդությամբ: Պատկերագրության երկրորդ տարբերակը կազմվում է փրկագործությանն առնչվող սրբազան կերպարներից ու թեմաներից. Ավետում, Ծնունդ, Խաչելություն, խաչի և Քրիստոսի գալուստ, Արդար դատաստան, Խնդրարկություն, հրեշտակներ և զանազան սրբեր, հոգեհանգստյան պատարագ և այլն: 15-րդ դ. սկսած քիվի փրկագործական թեմաների մեջ ներգրավվում են և մահկանացուները, որոնք Քրիստոսից հոգու փրկություն են հայցում ՙանձամբ՚: